De perfecte Peruaans trui

Verdwalen, verdwalen, verdwalen...dat stond de eerste week centraal in Cusco. Mijn eerste hostel voor twee dagen was in het ´centrum´. Heel makkelijk. Alleen maar een straat uitlopen en dan was ik bij de winkels, restaurants, musea en meer. En ik ondernam niet zoveel spannende dingen, dus dat ging perfect.

Maar toen...toen verhuisde ik voor een week naar een gastgezin vanuit mijn spaanse school. Een ander deel van de stad, in een wijk met veel kleine straatjes die erg op elkaar lijken. Ja, en toen ging het fout. Ik verdwaalde op weg van huis naar school. En weer terug. Ik verdwaalde als ik naar het centrum liep. En weer terug. Ik verdwaalde als ik naar de bushalte liep. En weer terug. Ik verdwaalde als ik naar een musem ging. En weer terug. Een plattegrond gaf me weinig houvast.

En ja, in het Nederland kan ik al nooit zoveel met aanwijzingen van anderen. En in het spaans waarin ik links en rechts door elkaar haal, was ik drie meter verder de aanwijzingen al weer kwijt. En elk straatje fout en weer terug, is hier nogal intensief omdat het allemaal heuvel op- heuvel af is. Ik ben regelmatig blij geweest als ik de straat Choquechaca zag. Vanaf daar ging het meestal redelijk goed.

Maar: het is helemaal goed gekomen. Naar twee weken weet ik iinmiddels prima de weg naar bushaltes, de verbinding tussen Plaza de Arma (het centrum) en de wijk waar ik zit: San Blas. Ik waag me aan binnendoor routes en af en toe durf ik het zelfs aan zoekende mensen wat aanwzijzingen te geven.

Even kijken hoor. Een week spaanse les gehad, elke ochtend twee uur met focus op de verleden tijd. Leuk en leerzaam. Was tot nu toe aangewezen op de tegenwoordige en voltooid verleden tijd. Geeft de nodige beperkingen in het communiceren.

Bijna iedereen heeft hier wel een typische wolllen Peruaanse trui. Ze zijn overal te koop, in alle soorten en maten. Met veel lama´s, met weinig lama´s, met heel veel kleuren, met strepen... De een met nog minder model dan de ander. Ik wilde er ook een. Maar dan wel met een beetje model en niet te bont. Nadat ik zo´n beetje alle truien hier in elke winkel en bij elk kraampje heb gepast - in bijna alle gevallen was het model of de kleur niet goed - ben ik nu een week de trotse eigenaar van een bruine niet-al-te-slobberige trui, met zwart-witte lama-accenten en een capucion. Aangezien het hier vooral ´s avonds best fris is, komt ie heel goed van pas.

Verder blijf ik maar lama-alpaca-sokken kopen. Wollen, lange sokken van alpacawol met lama´s erop. Steeds ga ik overstag voor ander kleuren. Ik heb inmiddels twee paar blauwe, zwarte en rode. En ja: ik vind ze zo leuk dat ik ze soms over mijn broek draag, of als ik rokje aan heb, over mijn legging. En dan met gympen eronder. Haha, verder loop ik er nog best representatief bij vergeleken met andere reizigers hoor. Jongens met leggings en daarover een korte broek, en dan sokken in sandelen, en een bonte kersttrui en een nog bontere muts...geen uitzondering hier.

En nu komt er net een lama voorbij in de straat van het internetcafe waar ik zit. Geen uitzondering. Nog veel meer te schrijven, maar laat het nu even hierbij. Volgende up-date over de Machupicchu.

O ja, als iemand nog interesse heeft in lama-sokken...ze zijn heel goedkoop.

Adios!