Honden op de dansvloer

Inmiddels al bijna drie weken in Montantanita, een klein plaatsje, direct aan de Stille Oceaan. Ik voel me hier helemaal thuis. Ben daarom ook bijna een week langer gebleven dan gepland. Even voor de beeldvorming: er zijn hier veel hippies, rasta´s, surfers, eettentjes en coctail-barretjes. En overal op straat verkopen mensen sieraden. Veel daarvan zijn Colombianen, Argentijnen en Peruanen die hier voor een poosje zijn en dan weer verder trekken. Op het strand wordt yoga gedaan, muziek gemaakt en gejongleerd. Veel is hier tot laat in de nacht open en het is bijna elke avond uitgaansavond. Cana-grill is hier de ´place to be´ en het is ook echt leuk. Live-muziek, dansen met blote voeten in het zand en honden die onverstroorbaar de dansvloer oplopen en dan naast een luidspeaker gaan liggen slapen.

Ik heb hier twee weken Spaanse les gehad. Ben halverwege van school en hostel gewisseld omdat ik op mijn eerste school de enige leerling was, en het hostel niet zo goed beviel. Een goede keus. De tweede week veel leuke mede-studenten. Het spaans is nog best lastig. Heb nog een beperkte woordenschat en de nodige gaten in mijn gramaticale kennis. Heb gisteren een serveerster nog om wat extra zon gevraagd in plaats van zout en zeg regelmatig dat ik een paard ben, in plaats van er een heb.

Verder is een warme douche een uitzondering hier, word ik aan de lopende band gestoken door muggen en kun je niet met briefjes van meer dan 20 dollar betalen. En zelfs briefjes van 20 zijn vaak te groot. Regelmatig kan ik iets niet kopen, omdat er geen wisselgeld is.

Op het strand krijg ik elke dag weer van alles aangeboden om te kopen. Zonnebrillen, kamerlampen en tattoos horen tot het vaste assortiment. Laatstgenoemde zijn altijd afbeeldingen van tribals en playboy-bunny´s. Ben nog niet overstag gegaan.

Er zijn ook veel honden hier. Een deel daarvan heeft een eigenaar en ziet er echt goed uit. Mensen zijn hier heel close met hun hond. Een ander deel is straathond en heeft het wat minder goed. Sommigen gaan me wel echt aan het hart, vooral als ze je blijven volgen, of met onschuldige ogen je hoopvol aankijken als je wat te eten hebt. En ze lopen allemaal overal. Er loopt er nu toevallig een het internetcafe binnen. Die gaat gewoon middenin het gangpad liggen.

En ja, dan zijn er ook nog de mensen. Veel leuke contacten, zowel met backpackers, studenten als ´locals´. Als ik rondloop kom ik overal bekenden tegen. Vooral wel oppervlakkige contacten, maar toch, maakt dat ik me hier thuis voel. Heb mijn vertrek hier dan ook even uitgesteld, maar ga hier morgen echt weg. Richting de Amazone.

Adios Montanita!