Terug naar Huacachina

En daar sta ik dan. Langs de weg, met mijn backpack. In de hitte. In Chincha. Een plaats waar ik helemaal niet wil zijn. Of tenminste, niet nu. De nachtelijke busrit vanuit Cusco naar Pisco, de plaats waar ik naartoe wilde, duurde ruim vijftien uur. De eerste dertien uur heb ik geen oog dicht gedaan, vooral oneindig vaak van houding veranderd, maar ergens op het eind ben ik toch in slaap gevallen. In een heel diepe slaap. Ik word wakker en vraag de man naast me of we al bijna in Pisco zijn. Hij zegt dat we daar al een uur voorbij zijn. Ik ben meteen klaarwakker en spring bij de eerstvolgende mogelijkheid uit de bus. In Chincha. Twintig minuten later zit ik alweer in een busje de goede kant op.

Het was mijn planning om een hostel te boeken in Pisco, maar ter plekke heb ik weinig tijd nodig om tot de conclusie te komen dat ik het geen leuke plaats vind. Ik besluit naar Paracas te gaan, een dorpje direct aan de kust, zo’n vijftien minuten verder. Een goede keuze. Ik vind een leuk hostel, naast een eng mummiemuseum, en het is zo overzichtelijk hier dat het onmogelijk is om te verdwalen.
De volgende dag ga ik met een boot zeeleeuwen kijken. En pinguïns. Zeeleeuwen zie ik heel veel. Pinguïns helemaal niet. Ondanks dat er niet zoveel meer te doen is hier, blijf ik nog een nachtje. Het eten is lekker, heb leuke mensen ontmoet, en vermaak me verder prima met strandwandelen en sieradenkraampjes afstruinen.

Mijn volgende bestemming is Huachachina, een klein plaatsje rondom een oase in de woestijn, ruim een uur van Paracas. Aangezien het hier erg warm is, heeft bijna ieder hostel een zwembad. Zo ook die van mij. Ik ga sandboarden – de zandvariant van snowboarden- en het is ’s avonds erg gezellig met mensen van het hostel.

De volgende dag reis ik door naar Lima, vijf uur met de bus. Ik vind het er helemaal niet leuk. Ik verlang terug naar de smalle straatjes van Cusco, de lama’s op straat, bergen op de achtergrond, sieradenkraampjes overal, mensen in traditionele kleding...Het is hier allemaal niet. Alleen maar veel verkeer. En veel winkels. En McDonalds. En nog veel meer dingen waar ik geen behoefte aan heb nu. Weliswaar strand op vijftien minuten van mijn hostel, en ik kan gaan surfen, maar ook daar heb ik nu even geen zin in. De volgende dag besluit ik Lima toch maar een kans te geven. Ik ontdek wel wat mooie plekjes maar echt leuk vinden doe ik het niet. Ik blijf nog twee nachtjes, dan heb ik genoeg van deze grote stad. En de kakkerlakken op mijn kamer.

Terug naar Cusco is geen optie. Terug naar Huachachina wel. Een paar mensen die ik heb leren kennen, zijn daar nog en ach ja, hier is vijf uur met de bus niet zo veel. Ik kom er zaterdagavond aan. Het kost wat moeite om nog een plekje in een hostel te vinden, maar uiteindelijk lukt het. Ik geniet nog drie dagen van het mooie weer, het zwembad, leuke gesprekken en Peruaans eten. En dan, dan is het tijd om naar huis te gaan.

Inmiddels ben ik alweer een paar dagen thuis. Mijn bagage nog niet.