Surfen en sieraden

You remember, you rember the practice...what went wrong? Why didn't you stand? Oh no, you can't be tired, you only surf for one hour, you only can be tired if you surf for three or four hours...Come on, come on. Mijn surfleraar, een Peruaanse jongen van begin twintig met het nodige zelfvertrouwen, is niet de meest geduldige. Ik vind het geen probleem, vind het vooral grappig.

Tegen de golven inlopen met een surfbord, keer op keer, kost de nodige energie. Maar elke keer gebaart hij dat het sneller moet. En ja, de weg terug gaat ook nog niet altijd vloeiend. Soms blijf ik goed staan, maar vaak genoeg val ik nog. Ik vind dat ergens nog wel normaal. Dit is pas mijn vierde keer surfen. Hij denkt er anders over. Ik moet terug naar het strand. Het opspringen droog oefenen. No no, this is not good. Look at me, look at me. Remember. Just remember. Mijn eerste sprong is niet helemaal goed. Een zucht. Een nee schudden. Why don't you do what I tell you. What's the problem? Ten times again. Het gaat goed, hij is tevreden. Ik mag weer het water in.

Hij gaat even water drinken, ik moet verder oefenen in het water. Twintig minuten later is hij weer terug. Ik had een paar goede 'standings' in zijn afwezigheid, en nu wil ik laten zien hoe goed het gaat. Maar bij het opstaan glijdt mijn been weg en verdwijn ik met mijn surfbord onder water. Weer een halve liter zout water binnen en een blauwe plek rijker. In de verte zie ik mijn surfleraar met zijn hoofd schudden. Maar als ik even later tot twee keer toe tot het eind blijf staan, staat hij met een grote glimlach en twee duimen omhoog.

Later hoor ik dat hij me een goede leerling vond. En ook dat hij naast surfleraar ook drugsdealer is. De dag daarvoor had ik een armbandje gekocht bij iemand met een 'dubbele' handel. Wees niet bang, ik houd het gewoon bij surfen en sieraden!